De Amerikaanse dichter Jack Gilbert (1925-2012)
debuteerde in 1962 met de bundel Views of Jeopardy, die genomineerd werd voor de Pulitzer Prize en werd bekroond met de Yale Younger Poets Prize. Gilbert bracht het grootste deel van zijn leven door in een zelfgekozen literair isolement, onder meer in Italië en op Griekse eilanden. In zijn sterk autobiografische poëzie doet hij verslag van een hartstochtelijk, bijna primitief bestaan. Gilbert publiceerde weinig – zijn tweede bundel, Monolithos, verscheen pas in 1982 – en gold bij leven als een outsider, maar in zijn necrologieën werd hij geprezen als een groot Amerikaans dichter. Op twee bewerkingen door Judith Herzberg na is Gilberts werk nooit eerder in het Nederlands vertaald.
In Filter, tijdschrift over vertalen publiceerden Joep Stapel en Jur Koksma het essay “De sokken van Jack Gilbert. Reisverslag van een vertaalavontuur” (2018; 25:2, p29-36).
” Poëzie vertalen is lastig, om allerlei redenen: je wilt de muziek van een taal laten doorklinken, de spanning tussen vorm en inhoud intact laten, recht doen aan betekenislagen. Toen wij verslingerd raakten aan het werk van de Amerikaanse dichter Jack Gilbert en ontdekten dat hij nooit in het Nederlands vertaald is, besloten we hem zelf in ons taalgebied te introduceren. Daarbij stuitten we op een andersoortige moeilijkheid. Gilberts gedichten zijn weliswaar toegankelijk en ongekunsteld, de oppervlakte van de tekst levert weinig hoofdbrekens op; toch dwong de intensiteit die Gilberts Collected poems ademen ons gaandeweg steeds een stap verder terug te doen, dieper te graven, zelfs onze vertaalopvatting te bevragen. Volstaat het in het geval van Gilbert je uitgebreid in zijn werk te verdiepen? Of moet je als vertaler een sprong wagen en je eigen hart op het spel durven zetten, net als de dichter doet? In dit reisbericht van ons vertaalavontuur proberen we een antwoord te formuleren. “
Vier van onze vertalingen verschenen in het Afrikanummer van het tijdschrift Terras (2018, #15). Twee daarvan zijn er hier te lezen.